Eddy Struyf

Eddy Struyf een vaste, betrouwbare waarde

Wanneer we bij Eddy binnenkomen zitten we zelf midden in de verbouwingen o.a. de keuken. Eddy heeft die hele heisa zelf ook net achter de rug. Dus wat doen nieuwe mannen dan? Juist over hun keuken klappen. Maten, klinkskes, voor- en nadelen van inductie, afwasmachines, spoelbakken enz. Zelfs de kookboeken komen eraan te pas. Uiteindelijk beseffen we dat we nog een andere passie delen dan het fietsen: lekker eten!

Eddy werd lid in 1990, dat betekent dat hij dit jaar zijn 25^ste seizoen rijdt – dat verdient een bloemetje. Via een collega bij de Politie (Erik De Keizer) belandde hij bij De Spartaan. Erik vroeg Eddy om eens een keertje met de Spartaan mee te rijden. Na die ene keer had Eddy het begrepen: dit is de club waar ik lid van wil worden. Eerder had hij al een flinke fietsgeschiedenis achter de rug. We overlopen even:

Ongeveer 40 jaar geleden begon Eddy te fietsen. Bizar maar dat is ongeveer op hetzelfde moment dat De Spartaan werd opgericht. Weer een bepaald verband tussen Eddy en De Spartaan. Eddy startte destijds met de racefiets van zijn broer een Peugeot/Gitane. Toen reed hij op zichzelf om te ontspannen, om wat te sporten. Al snel had hij de smaak goed te pakken. Hij werd lid van een club in Zandvliet die verbonden was met WTC Stuyvenberg. Die reden ritten van 50 à 60 km tegen 25 à 26 km gemiddeld. Maar gaandeweg zocht Eddy andere uitdagingen. Zijn collega Erik kon hem uiteindelijk naar De Spartaan loodsen, waar Eddy zou uitgroeien tot een gevestigde waarde. Dat verhaal vertellen we nu.

De eerste keer dat hij met De Spartaan reed bestond De Spartaan uit één ploeg van ongeveer 20 man. De club was toen gevestigd in De Roskam. Hij kan zich herinneren dat Jan Janssen er toen was, en dat hij ongeveer gelijktijdig met Jef Van Oevelen lid werd. Op dat ogenblik reed Eddy met een Cornello Triomphe, 8 versnellingen, schakelen aan de buis. In die tijd reed er steeds een volgwagen mee (het befaamde busje van Jan Janssen). Daarin zaten reservewielen, maar het deed ook dienst als bezemwagen. ‘Daar heb ik in het begin dikwijls ingezeten,’ zegt Eddy met een glimlach, ‘omdat ik niet kon volgen.’

De Spartaan reed toen ritten die vermoedelijk in het hoofd van de voorzitter zaten. Er waren nog geen rittenschema’s en ook geen boekske. Hij vertelt met veel inleving dat het pittige ritten waren soms naar Hoogstraten, Minderhout, maar ook in de Polder. Bovendien werden er toen vrije stukken gereden om je eens goed uit te leven. Stilaan werd de groep almaar groter en dan werd dat best wel gevaarlijk. Toen de groepen zich begonnen te vormen, besloot de 30-groep om de vrije stukken af te schaffen. Hij vermeldt er expliciet bij dat de 30-groep de originele groep was en is. De Spartaan ‘Traditonal’ of De Spartaan ‘Classic’?

Hoe zijn de groepen gesplitst? Twee factoren springen in het oog: enerzijds het veranderende tijdsklimaat: ander materiaal, andere voedings- en trainingsgewoonten en anderzijds verjonging: er kwamen altijd maar meer (en maar goed ook) jongere leden bij. Daardoor ontstonden er nieuwe, andere behoeften wat ertoe leidde dat er zich verschillende groepen vormden. Die groepen vullen het sportieve fietsen ieder op hun manier in. Dat proces is zich blijven doortrekken tot op de dag van vandaag. De Spartaan telt momenteel zes groepen: 20, 23, 25, 27, 30 en een 34. Eddy juicht dat toe. Dat is typerend geworden voor De Spartaan. Iedere sportieve fietser vindt bij ons zijn of haar gading.

Eddy rakelt nog wat herinneringen op aan de beginperiode. De Spartaan deed toen veel activiteiten waaronder een clubkampioenschap dat Eddy Struyf in 1996 gewonnen heeft. Hoe ging dat in zijn werk dat clubkampioenschap? ‘Je kreeg een rit voorgeschoteld die je niet kende en je moest vooraf je gemiddelde snelheid voorspellen. Wie er het dichtste bij zat, die won.’ Daarnaast deden de Spartanen uitwisselingen Pelforth in Frankrijk en Heineken in Nederland, ze gingen samen fietsen en wandelen in de Ardennen. De andere activiteiten zoals op de atletiekpiste in Kapellen en het volleyball daar heeft hij nooit aan meegedaan. Hoe wordt je van gewoon lid ritcommissaris?

Ongeveer 11 jaar geleden vroeg men op een vergadering: ‘Wie wil er de ritten uitstippelen en ritcommissaris worden?’ Plichtsbewust als hij is, ging Eddy hier gretig op in. Hij kocht toen speciaal toeristische kaarten van Brabant en Zeeland 1 op 25.000. De eerste ritten die hij in het begin gebruikte bestonden al. Eddy zelf is met die ritten aan de slag gegaan: variatie aanbrengen, ritten schrappen, ritten toevoegen enz. Ook de vertrekuren werden aangepast om te proberen rond 12.00 uur terug in het lokaal te zijn. Goed op tijd terug zijn om tijd genoeg te hebben om wat bij te babbelen. Wat betekent fietsen dan eigenlijk voor jou? In de eerste plaats, vindt Eddy, het ontspannend: hij doet het gewoonweg heel graag. Je werkt aan de conditie op een sociale manier: samen gezellig sportief bezig zijn. Hij steunt volmondig de uitspraak van Jan Janssen: ‘Fietsen moet ontspanning zijn, geen inspanning.’ Hoewel je mag het wel eens voelen, voegt hij er fijntjes aan toe. Binnen De Spartaan vindt Eddy echt zijn draai. Vooral ook de aprés-bike is top. Er heerst een gezellige sfeer.

Over onze ATB-tocht wil Eddy nog aanstippen dat hij dat een zeer goed initiatief vindt, maar het brengt wel heel veel werk mee. Hij heeft zelf een vijftiental jaar meegewerkt: fietsen afspuiten, op de kruispunten staan enz. Nu, nu is het aan de jongeren. Onze atb-tocht heeft een goede reputatie en de club vaart er wel bij.

Fietsen: Eddy reed op een Cornello Triomph, tien jaar later een Jan Janssen Paris-Roubaix met Campagnolo Veloce, weer tien jaar later heeft hij lang getwijfeld tussen een Ridley Orion en een Merida 905 allebei met Shimano Ultegra. De Merida is het uiteindelijk geworden.

Favorieten: Rik Van Looy, Eddy Merckx, Felice Gimondi en Tom Boonen

Als goede raad geeft hij nog mee: blijven sportief rijden en vooral heel sociaal blijven.

Eddy, De Spartaan weet jou inbreng sterk te waarderen, maar ook je makkers binnen de 30-groep zijn op je gesteld. Ze zijn gewend aan hun hoofdritcommissaris en willen die eigenlijk voor geen geld missen. Bedankt voor al je werk en inzet, soms rustig op de achtergrond, maar nooit onopgemerkt.

terug naar startpagina: klik hier