Piet Hagtingius

Dames en heren, van ver boven Amsterdam: Piet Hagtingius

Vandaag een ‘grote’ naam binnen de club een grote meneer ook die iedereen kent en … iedereen kent hem: Oer-Hollands, sociaal maar bovenal typisch Piet – sigaartje, borreltje, trappistje, de snor, soms wat nors ‘Ach kom nou!’ maar altijd, altijd zuiver zichzelf, een doorzetter, met een groot blad op het groot blad 53-11 zeggen ze.

We belanden in een andere wereld wanneer we bij Piet aan tafel zitten, een gezelligheid die tijdloos is en oeverloos lijkt, familiaal en sociaal: je vindt het er allemaal. Het gesprek verloopt vlotter dan het vrij stuk van de 34. Piet ‘beleeft’ het De Spartaan zijn, hij voelt de club aan, dat zie je, dat hoor je. Sinds 1988 hotst hij al rond met De Spartaan dit jaar precies 25 jaar! In 1988 kocht hij bij Marc een fiets een Vitesse met Campagnolo. De club zelf lag toen op apegapen, op z’n gat, schrijf maar. We zaten toen met twee en een paardenkop in de Roskam: Marc Guns, Piet Van Den Bergh, Clement Van Den Bosch en Jan Janssen dan zal je ’t zo’n beetje gehad hebben. Later kwamen er misschien nog twee man bij Vigato en Ben Selleslaghs. ‘Dat moet je allemaal maar een precies uitvlooien’.

De Spartaan was in niets te vergelijken met de club zoals we haar nu kennen. Je had één groep, een bende die de zondag uitreden. Ritten van om en bij de 65 - 70 km tegen 28 per uur, wat best wel aardig was op die rotwegen van weleer. De club modderde zo maar wat aan, een groepje van ‘ons kent ons’, allemaal leuk en aardig – heel leuk en heel aardig zelfs. Het ging er anders aan toe, we kenden elkaar van in het dorp, van aan de schoolpoort, van op voetbalvelden, onze dames kenden elkaar, van sommigen de kinderen – je weet hoe dat gaat. Je leefde dichter bij elkaar, de club ‘leefde’ heel anders, fietste anders – met mekaar, meer samen, het hoefde allemaal niet zo nodig.

Het wielertoerisme kende hoogtes en laagtes maar plots bleek er een bepaalde tendens kenbaar te worden. Men pakte het anders aan, ging intensiever met het materiaal aan de slag en met de voedings- en trainingsgewoonten. Het wielertoerisme groeide uit tot een heuse sporttak waar De Spartaan op het juiste moment mee op de kar sprong onder leiding van de juiste man op de juiste plaats – iedereen weet waar het over gaat.

Los daarvan waren er clubavonden, mosselfeesten, thema-avonden, familiedagen, was er het clubkampioenschap. Dat bestond uit een tijdrit waarbij je vooraf diende aan te geven binnen welke tijd je die zou afleggen. Hij die er het dichtste bij was, werd kampioen. Maar ook de dames schoven op zondag bij aan, namen het heft in eigen handen en begonnen zelf te fietsen onder aanvoering van Els en Maria. Dat was goed, dat was leuk – die amuseerden zich en amuseren zich nog.

Je ziet Piet opleven – op zijn manier, met een zekere wijsheid, vaderlijkheid. De Spartaan is een fijne club waar hij graag lid van is. Het is heel goed dat er door de jaren heen verschillende groepen het levenslicht gezien hebben. Op die manier vindt iedereen zijn of haar gading bij De Spartaan. Je kan naargelang je conditie of hoe je je voelt iedere zondag kiezen bij wie je aansluit en dat is een luxe die niet alle clubs kunnen aanbieden. Daarenboven let het bestuur goed op de gang van zaken en verloop alles prima bij De Spartaan. Iedere groep heeft voldoende ritcommissarissen die ervaren genoeg zijn om alles in goede banen te leiden. Zo blijft het veilig en aangenaam voor iedereen. Zelf voelt hij zich overal thuis bij De Spartaan, hij kent wel iemand in elke groep – hartstikke gezellig.

Dat hele gedoe over België- Nederland daar moet Piet niets van weten. De Spartaan is een fijne groep, toffe club fietser Hollanders en Belgen samen die veel kilometers afmalen ook door de week en die nog meer plezier maken – samen! Punt aan de lijn, geen gedoe! Fietsen betekent heel veel voor Piet. Het is werken aan de conditie, integreren, sociaal bezig zijn, een babbeltje, gezelligheid. Fietsen is ontspanning geen inspanning, dan ben je fout bezig.

Piet komt van boven Amsterdam. Toen hij hier kwam was fietsen een manier om mensen te leren kennen. Vroeger, in zijn jonge jaren, was hij een fervente voetballer 44 jaar lang tot een enkelblessure daar definitief een streep onder trok. Let wel, hij fietste al wel van rond z’n 20^ste maar dan puur voor de fun. Nee, Piet voelde zich op een bepaalde manier altijd aangetrokken tot de sport, maar misschien toch nog net iets meer tot het sociale – de mens achter de sportman.

Hoe ziet hij De Spartaan? Voor Piet is dat het hele pakket van zijn beginjaren met een paar mensen tot de topjaren (de gouden jaren) de tijdrit, de uitstapjes – topamusement, een sociaal evenement. De Spartaan was en moet meer zijn dan louter fietsen alleen. De Spartaan is een grote club ‘Vrienden’ die sociaal bezig zijn, die samen iets ‘beleven’ dat de moeite waard is – en dat zouden ze nooit mogen vergeten!

Wat denk je van de ATP-tocht? ‘Ach man, dat gedoe!’ Kijk als De Spartaan het inricht mij goed, als ze hem laten vallen, even goed. De Spartaan heeft veel meer in petto – heel wat meer. Voor mij mogen ze ermee ophouden. Voorts voegt hij eraan toe dat het bestuur alles prima regelt vooral Anja en Ludo en die Ivo nu met de ATB.

Heeft hij een voorkeur voor fietsen? Hij rijdt nu met een Kuota me Campagnolo, maar de fiets blijft voor hem eender als hij maar goed rijdt.

In het peloton heeft hij geen favoriet. Als hij één favoriet heeft dan is het Piet Van Den Bergh!

Als goede raad geeft hij nog mee: Spartanen houdt het sociaal, gezellig en gezond allemaal.

Na afloop van ons gesprek overvalt ons toch een diep respect voor deze openhartige man, waar we dan misschien niet volledig vat op krijgen maar die van de club houdt, de club omarmt met een ‘geven om’ dat we niet vaak meemaakten. Piet Moeilijke Naam, De Spartaan is echt trots dat ze zo’n man als jij onder haar leden mag rekenen. Daarom komt De Spartaan een stap dichterbij om heel gemeend: ‘Piet, dank je!’ te zeggen – meer woorden zijn er bij jou niet voor nodig, dat weten we. (RS)

terug naar starpagina: klik hier