Marc Guns

Donderdag 22 augustus 2013

Veertig jaar Spartaan!

Voorzitter Marc Guns het laatste overblijvende lid van het eerste uur. Marc was er al bij in 1974 op de stichtingsvergadering van De Spartaan in De Berk. Vader Guns had het toen heel druk en stuurde jonge snaak Marc die net bij de junioren was beginnen koesen: ‘Ze gaan daar een fietsploegje oprichten, ga jij maar eens een keertje kijken.’ Volgend jaar is dat verdorie al veertig jaar geleden! Het overbruggen van die veertig jaar verandert het gesprek omdat het gevaar om de hoek loert om in historische retoriek te vervallen. Hetgeen onder geen enkel beding de bedoeling kan zijn, want het gaat om de wielertoerist Marc Guns.

Wel, die jongeman schreef zich onmiddellijk in als lid bij De Spartaan, net als zijn vader die zelf vele jaren geregeld meefietste. Wielertoerisme betekende in die dagen iets helemaal anders. Zo reed De Spartaan aanvankelijk uit met één groep tegen ongeveer 28 per uur en  werden er tussenstops ingelast op terrasjes. Marc reed mee met De Spartaan als hij niet koerste op zondag of wanneer de koers van zaterdag niet te zwaar doorwoog. Wielertoerisme was voor hem meer een vorm van ontspanning. Tijdens zijn trainingen en zeker in de koers ging hij pas voluit.

Marc vertelt hoe de club evolueerde op vele gebieden en de tijdsgeest volgde net zo goed als de eigen leden want die verlegden zelf het brandpunt van de activiteiten gedurende die veertig jaar. Zo wilden bijvoorbeeld de dames er ook actief tegenaan. Ze waren trouwens allemaal lid van De Spartaan. Maria en Els namen daartoe het initiatief, Marc Van Belle startte wat later als koprijder bij die tweede ploeg. Ongeveer gelijktijdig wilde het bestuur andere bronnen aanspreken om de club financieel te versterken. Bij velen begon het idee te rijpen om een ATB-tocht in te richten. Iedereen vernoemen zou een lange lijst opleveren, maar Jef Van Oevelen stak daar uiteindelijk het meeste werk in. De ATB-tocht kende meteen een groot succes waardoor De Spartaan een flinke steun in de rug kreeg. De leden die dat project uitwerkten en opstarten verdienen hier allen een dikke pluim voor! Ga maar eens na wat onze ATB-tocht twintig jaar na datum betekent. Hij is wijd en zijd gekend en telt heel wat trouwe deelnemers die van heinde en verre komen. De Spartaan en vele Spartanen zijn er dan ook niet weinig trots op. Volledig terecht want in de loop der jaren heeft iedereen van de club daar stevig aan meegewerkt. Mijn voorganger (onze vorige voorzitter Luc Dierickx) goot dat project de voorbije tien jaar in een bijna perfect uitgeschreven scenario. Drie jaar geleden nam ik de fakkel van hem over als voorzitter – omdat niemand anders het wilde doen. Ivo Maes voelde zich geroepen om de organisatie van de ATB-tocht over te nemen waardoor deze stevig verankerd blijft in De Spartaan over de decennia heen.

Maar er is meer, veel meer! Op specifieke momenten namen de Spartanen deel aan de meest uiteenlopende activiteiten. Daarbij denken we bij voorbeeld aan de uitwisselingen Heineken, Pelfort, de familierit, de thema-avonden, de mosselsoupers enz. De Spartaan verlegde, zeg maar, zijn grenzen en doet dat vandaag nog steeds. Marc zelf nam niet aan alles deel: een mens moet nu eenmaal zijn prioriteiten stellen. Zo versterkte hij in 1982 het bestuur als secretaris. Na een jaar moest hij verstek geven omdat hij de zaak van zijn vader overnam – zo gaat dat.

Op de vraag hoe de club uiteindelijk de vorm kreeg die ze vandaag heeft, antwoordt Marc zonder aarzelen: ‘Het wielertoerisme vertakte zich. Er kwamen heel wat nieuwe spelers op de markt. Veel meer mensen sprongen op de fiets, wat alleen maar goed is.’ Even gedreven als hij fietst kan Marc vertellen over het fietsen. We vatten kort samen. Het komt erop neer dat de leden evolueerden en op hun eigen manier hun sport (want dat was het geworden) wilden beoefenen. Uiteraard bleef het sociale aspect belangrijk en dat blijft ook overeind bij De Spartaan. Toch begon de concurrentie mee te spelen tussen de wielertoeristenclubs onderling. Vraag en aanbod daar draaide het om en precies op dat terrein, wist De Spartaan zich niet alleen te handhaven maar zelf uit te breiden. Die verscheidenheid bood en biedt meer mogelijkheden aan meer mensen: sportieve fietsers, fietsers die graag snel rijden, vrouwen, koppels, je noemt het maar - er is nu voor elk wat wils. Marc vindt het goed dat wij nu vier ploegen hebben en er is – waarom niet - best nog marge. Dat moeten de leden zelf uitmaken. Ook dat is een typisch kenmerk van De Spartaan anno 2013 waar fietsen centraal staat.

Marc kan je rustig omschrijven als een kilometervreter ‘Maar, er zijn er die er nog meer rijden,’ zegt hij. Toch zien we hem vaak bij het houten kot, bij de mannen van Ossendrecht, de Polderklievers, Jan Mat enz. waar hij de ‘smoor’ uit de banden rijdt (zijn eigen woorden ooit). Daarnaast rijdt hij al tien jaar met vrienden een grote fietstocht naar: Rome, Barcelona, Andalusië, de Pyreneeën, de Alpen, de Dolomieten, van Praag naar Venetië om maar enkele bestemmingen te noemen. Dit jaar trok hij zelfs met clubmakkers van De Spartaan naar de Ventoux om er eerst rond te rijden en daarna die berg op te stormen langs al de kanten. Het was in ieder geval genieten voor iedereen, een week ontspannen en fietsplezier. Volgend jaar zijn er plannen om iets gelijkaardigs op touw te zetten met misschien een andere bestemming.

Als voorzitter heeft Marc al wel eigen accenten gelegd waarbij voor hem het fietsen centraal staat en de ATB-tocht heel belangrijk is. Voorts is de diversiteit binnen de club heel belangrijk opdat iedereen haar of zijn gading zou vinden. Natuurlijk loopt niet alles altijd gesmeerd en zal de club blijven evolueren en zich aanpassen. Het komt erop neer dat als je fietst je wel eens een keertje valt waarbij je je knie schaaft of je trapt op de één of de ander zijn tenen. Maar … als de wonden genezen zijn, springt iedereen terug op je fiets en geniet samen met de anderen van een fijne rit.

Een voorkeur voor fietsmerk vragen aan een fietshandelaar is niet voor de hand liggend. De diplomaat in Marc wordt wakker: ‘Mijn interesse voor een fiets groeit mee met de actualiteit van de fietswereld.’ Plots wordt hij heel ernstig wanneer hij zegt: ‘Eén ding wil ik je wel vertellen: Jan Janssen is het enige merk dat ik altijd in mijn gamma heb behouden!’ Voorts bevestigt hij met pretoogjes dat hij een Campagnolofan is.

Als goede raad geeft Marc nog mee: ‘Altijd een helm dragen en een bel op je fiets dat men je beschouwt als wielertoerist en geen wielerterrorist.’

Het voelt speciaal aan om de sponsor, de voorzitter, de ritcommissaris, het lid van het eerste uur maar vooral de fietser in hart en nieren op zo’n enthousiaste manier recht voor de raap zijn verhaal te horen doen. Marc, bedankt voor al die jaren, tof wat je allemaal voor de club voelt en doet. De Spartaan weet dat oprecht te waarderen. (RS)

Om terug te keren naar de startpagina: klik hier