Danny Rogiers

De kilometervreter

Aan het eind van ons gesprek zei Willy Peuss ons enkele weken geleden: ‘Hierover woont ook een Spartaan: iemand van de 34, denk ik.’ Wij toch maar eens op de brievenbus gaan kijken ROGIERS! Ha, den Danny – ja, die moet eraan geloven, hoewel hij een tijdje geleden pertinent gezegd had: ‘ik ‘in de kijker’ nooit’.

De immer goedlachse Danny ontvangt ons met een spontaniteit die we van hem mochten verwachten: we voelen ons onmiddellijk thuis. Mevrouw begroet ons even, maar heeft nog job in ‘den hof’! Mijnheer zet een kopje koffie voor onze neus met de nodige sneukels erbij. ‘Wat wilt ge weten?’. We geven hem even ademruimte en Danny steekt van wal: In 2007 begon hij te fietsen bij De Spartaan met de Jos Lemmens, die kent hij al van in de kleuterklas (twee goede punten: ze zijn schoon opgegroeid en hebben dan toch al zeker enige vorming genoten). Danny was eigenlijk een voetballer (een zaalvoetballer – die sjotten in of met een zaal, dat konden we niet achterhalen). Dat deed  hij samen met de Jos die was al voor Danny bij De Spartaan. Pittig, astrologisch detail ze zijn op de dag af even oud. Ergens in 2006 scheurde Danny zijn achillespees af tijdens een zaalvoetbalwedstrijd (hij kon blijkbaar toch niet zo goed uit de voeten met zijn voeten?). Enfin, hij wilde niet langer met zijn voeten spelen of laten spelen. Dus kocht hij een racefiets of had er een op de Sinksenfoor gewonnen ook daar ontstaat onduidelijkheid over? In ieder geval trainde hij een jaar op zichzelf vooraleer tot De Spartaan toe te treden want hij wilde er klaar voor zijn. Tussendoor even vermelden, nu we hier toch zijn, dat Danny na die achillespeesaffaire was beginnen fietsen op de MTB ‘Goe zot natuurlijk,’ zegt hij zelf: als zelfkennis kan dat tellen, nee? Goed maar zo kennen wij hem en met hem de Jos, de Jan, de Raf, de Nick, de Kim – de boskabouters van Putte, zeg maar. Allen dropen ze op een of andere manier af naar De Spartaan waar ze inmiddels gevestigde waarden zijn geworden .

Tijdens ons gesprek verdwijnt hij regelmatig in de keuken zogezegd om koffie te zetten, maar wij vermoeden dat hij vandaag keukendienst heeft. We horen hem patatten schillen, groenten kuisen (SOS Piet in de hand) …

Eénmaal bij De Spartaan vond hij zijn plek onmiddellijk bij de 30 ploeg omdat zijn vrienden daar al reden. In het begin was het best wel op de tanden bijten. In zijn jeugdjaren was hij niet echt fietsminded. Danny stamt uit Kapellen (oké, nu worden we wel echt vrienden voor het leven. Kapellenaars: het schept een band!). Danny voetbalde als bezeten. Putte was voor hem toentertijd al best een eind weg: Huybergen, Woensdrecht, BOZ e.d. lagen way ahead. We hebben dat eens nagetrokken en dat ligt ook allemaal een heel eind weg, zeker wanneer je als kleine jongen en als jongeman enkel voetbal speelt. Zo’n voetbalveld dat stelt niks voor, je bent in geen tijd aan de overkant en als je wat moe wordt dan stamp je die bal naar een ander en kan je lekker wat rondkuieren.

Goed, Danny nipt aan zijn Chivas Regal en vervolgt, als ik met iets begin dan doe ik dat vollen bak, dan probeer ik er zoveel mogelijk aan te doen en voor te doen. Over zijn schouder zien wij mevrouw voortwerken in de tuin en relativeren alles een beetje. Nee ernstig Danny probeert geregeld te trainen vooral in de zomer en daar moet hij zich voor organiseren: thuis werken (ocharme, salt water wells in my eyes). Maar ook als er een feestjes is bij de familie (in Mechelen, Berlaar en Zichem zussen Bolder – kwam hij niet uit Kapellen?) dan springt onzen Danny op de fiets en koppelt het nuttige aan het aangename. Of hij rijdt met de fiets naar het werk in Vilvoorde (waar hij ontbijt met Jean-Luc) toch serieuze afstanden, dieje Danny toch! Danny bouwt echt een gestructureerd systeem op van beredeneerd aanwezig zijn ttz. Kilometers te malen. Hij benadrukt nogmaals dat hij die kilometers echt wel nodig heeft. Dit jaar heeft hij ook enkele grote ritten van De Spartaan meegereden. Daarnaast speelt hij squash en zaalboetbal. Hoewel hij begint het te voelen aan zijn knieën – een ezel krijgt het eerst aan zijn poten, luidt het gezegde – zeggen ze!

Vanop de katheder specificeert hij het verschil tussen fietsen en voetballen (we laten hem dadelijk aan het woord, maar in essentie ga je fietsen met een fiets en voetballen met een voetbal, maar laten we even luisteren) ‘Bij voetbal …,’ het wordt muisstil, ‘ben je op je 40 een ‘oude’ – dat zal Jefke vast en zeker beamen ‘Maar in het wielertoerisme ben je dan nog bij de ‘jongeren’;’ Het klonk goed, gaat hij verder, toen ze zegden ‘Laat die jonge gasten ook maar eens wat aan de kop rijden.’ Danny dacht toen: ‘Is dat tegen mij?’ Sindsdien is hij met geen stokken meer van de kop weg te slaan.

Fietsen betekent ontspanning, bezig zijn, in de natuur, sociaal, een klapke nadien en de bacchanale feesten nadien. We lachen, ontspannen, ontstressen (hoewel met die kadees van den dertig?). De 30-ploeg is een goede mix zeker qua leeftijdsverschil 80, 70, 60, en heel wat 50-40, best sociaal enz. Voorts beaamt Danny de inmiddels beroemde Jan Janssenregel: ‘Fietsen moet ontspanning zijn geen inspanning!’. Dochter Lauren (Laura?) komt erbij staan en weet te vertellen dat papa daarstraks zie dat hij er goed moest uitzien want ze komen me seffens interviewen. Ja, den Danny, hé! Danny stelt dat er veel Danny’s zijn – dat kan toch geen toeval zijn. Hij vervolgt ernstiger en ziet een sociologische verschuiving door het feit dat De Spartaan veel ploegen heeft wat tegelijk onze sterkte is. Echt een heel groot voordeel, zo vindt iedereen zijn gading. Dat maakt De Spartaan echt wel speciaal, misschien wel uniek. Lauren komt nog even piepen. Zij houdt alles goed in de gaten. Wij vermoeden dat zij fungeert als ploegmanager voor den Danny, nu is ze hem zelfs aan het bevoorraden.

De Ventoux! Danny kan het zoals zoveel Spartanen ook niet laten en gaat volgende week (toen 20 oktober) naar een startdag van Sporta voor de Ventourist, maar ook om Saartje eens te zien, vermoeden we. Volgend jaar wil hij per se die berg op zijn palmares bijschrijven. Ongetwijfeld zal de ganse 30-ploeg hem overvloedig met raad en daad bijstaan waarna hij onder een loden zon, de steile 9% moet afhaspelen in zijn eentje omringt door 10 miljoen vliegen. ‘Is het nog ver grote smurf?’ ‘Niet zo heel ver meer!’.

Houdt hij van een specifiek merk fietsen? Door de Jos heeft hij sinds 2006 een Cannondale Campagnolo Veloce, maar … hij heeft plannen. Vermoedelijk terug een Cannondale en terug Campagnolo, maar dit keer wil hij zich wel een verwennen.

Had hij favorieten in het wielerpeloton? Spontaan noemt hij Musseeuw, Boonen, Pollentier, Freddy Maertens. Hij volgde wel de Tour en de klassiekers.

Als goede raad geeft hij ons nog mee: ‘Altijd een helm dragen, veiligheid gaat boven alles. Maar ook, in het peloton opletten en aangeven als er iets is. Daar krijg je geen speld meer tussen!

Danny, je lach, je goede humeur, je kameraadschap en je sociale attitude sieren je, maar bovenal sta je bekend als ‘nen toffe gast’ en dat is wat telt een fijne ploegmakker, die weet wat fietsen is, die het kopwerk niet schuwt en die daar waar nodig de gemoederen bedaart. De Spartaan waardeert jouw inzet voor zowel de club als voor de 30-groep enorm, daarom Danny weet dat jij bij De Spartaan een graag gezien kerel bent, bedankt (RS).

terug naar startpagina: klik hier