Anja Verhoeven

Spartanen en Spartanettes, luister eens naar dit Kerstverhaal ...

Al meer dan 2000 jaar kijkt men vol verwachting naar de kribbe van de Kerststal. Zal de verlosser(ster) op aarde weerkeren? Sterren fonkelen aan de hemel, kinderen worden geboren, wijzen reizen vanuit het Oosten en alle andere windstreken naar overal, maar den os en den ezel blijven op hun honger zitten. Dat geldt echter niet voor De Spartaan, want daar is het licht aangegaan! Zoals wel vaker met legendes en sages kunnen we het niet meer exact zeggen. Zo ook met onze secretaris onze rots in de branding: die zal vermoedelijke 14 à 15 jaar geleden lid geworden zijn van De Spartaan (dat moeten we maar eens aan Anja vragen!). Ah nee, dat zal niet gaan want het gaat vandaag over Anja – the one and only!

Met het Ravenhof als betoverende achtergrond aan tafel van het koetshuis zwiert zij haar blonde lokken achterover (Laura?) Nee, Anja! ‘Ons papa was al ongeveer een jaar lid toen Marc Van Belle, die we kenden van de KWB (waar Anja ook als actief was – een druk bazeke!) … toen de Van Belle vroeg om in zijn groepje, de damesploeg mee te rijden. Daar reden op dat ogenblik zeker al Alice, Greet, Els, Maria, Dini … Anja moest niet te lang nadenken en sprong op haar gewone damesfiets Gazelle met 3 versnellingen (Rik Van Looy zal trots geweest zijn – Willem II Gazelle, weten jullie nog?). Het beviel haar zeer goed en Anja zou de volgende twee jaar nog blijven mee sjeezen met haar gewone fiets. Trouwens het zorgde geregeld voor hilariteit omdat Anja, laten we zeggen, nogal rechtop zat op die gewone fiets. Wanneer er dan een brug opgereden moest worden, werd er geroepen ‘Schakelen’ ‘Watte, kakelen?’ ‘Nee, schakelen’ – ‘Wat valt er in hemelsnaam te schakelen met zo’n Sturmey Archer?’, dacht kleine Anja dan … en trapte zich vervolgens ofwel te pletter (stand 1) of kreeg de trappers niet rond (stand 3) [Tussen ons gezegd en gezwegen, over stand 2 heeft ze nooit gesproken – was die misschien stuk, dat weet je maar nooit met die dingen?]

We wandelen de dreef wat op en af en Anja vertelt over hoe ze als klein ukkie (amper zes) ballet gedaan had en geturnd heeft (wij pogen er niet aan denken, onze vastgeroeste rug speelt al op langs alle kanten). De vraag ten huize Verhoeven was: ‘Gaat ze dat fietsen wel blijven doen?’ Daardoor moest Anja als een hinde op haar Gazelle blijven rijden (met die drie vitesskes). Daarmee is ze zelfs een paar keer meegereden naar Scherpenheuvel, waar ze menig gebedje gepreveld en kaarsjes gebrand heeft. En ja hoor, een stem uit de hemel weerklonk, of een zatlap op het terras – dat blijft onduidelijk – maar, hoe het ook zij, haar gebeden werden verhoord (of het gezaag aan vader's oren). In ieder geval in dat magische jaar 2000, op de drempel van de 21ste vond Anja onder de Kerstboom, kreeg van de paashaas of sinterklaas een dameskoersfiets Ridley afgemonteerd met Shimano XD300 met maar liefst 14 vitessen. Nu was Anja niet meer te stoppen. Ze vertrok, zoals onze voorzitter Marc Guns het zo plastisch weet uit te drukken, vanaf nu ‘Met de smoor uit haar banden!’.

Daar stond ze dan te blinken met haar nagelnieuwe kar in de groep van de Van Belle: de 25! Daar zou ze ook lange tijd blijven rijden. Maar daar houdt het niet op Anja trad toe tot het bestuur. De Spartanen dansten in het rond van vreugde: ‘Eindelijk iemand met officiële papieren’! Zij werd meteen tot secretaris gepromoveerd na de geldende rituele dansen en passen Breugheliaanse, Bachannale feesten: heel Putte ging uit de bol! Om Jefke even te teasen: Anja was toen met haar 14 jaar het ‘all time’ jongste lid van De Spartaan en zou vijf jaar later ook nog eens het jongste bestuurslid en meteen secretaris van de club volgen. C’est ça, Voilà doe dat maar een na!

Anja beleefde het fietsen als een heel fijne sport, een enorm sociaal gebeuren. Ze voelde zich onmiddellijk gerespecteerd (bemoederd, bevaderd, betutteld, gepamperd … De Spartaan, ten voeten uit!). In feite was het niet zo vanzelfsprekend om als jongelinge mee te rijden met al die volwassenen, paradoxaal genoeg viel echt wel reuze mee. Ons Anja heeft, dat is geweten, altijd al stevig op haar eigen benen kunnen staan. Anja reed rustig mee, rondom haar vormde zich de groepen één voor één – een proces dat nog volop aan de gang is.

De ‘Gouden Jaren’ van De Spartaan noemt Anja ‘heel plezante tijden’: de uitwisselingen, Heineken, Pelfort (Fr) waar het fietsen en uitstapjes waren. By the way zij heeft ooit als enige vrouw met Greet in Amsterdam gefietst (wij zijn hier maar wijselijk niet verder op ingegaan). Anja vervolgt met de lach om haar lippen: de familieritten, de thema-avonden. Het was allemaal zo leuk, zo fijn, zo gezellig – zo geborgen.

Maar, het relaas van Marc Guns, Marc Van Belle en Alice net als dat van Dini en Jef is historiek, geeft de backbone weer. Wat Anja zag was de overgang van het ‘uit de losse pols’ wielertoerisme over het geëngageerde; sportieve naar het bij wijle fanatieke wielertoerisme toeslaan. De theorie van Darwin bleek ook op te gaan voor De Spartaan. De Spartaan was 'goed', maar paste zich aan terwijl de mensen en de tijden verander(d)en - en De Spartan werd 'beter'. Daardoor hebben we nu een club van 180 bij het ter perse gaan 190 leden, vier groepen (bij het ter perse gaan 5 of meer) daarenboven staan bij De Spartaan de dames centraal wat niet alleen een prachtig gegeven is, maar dat rustig uniek genoemd mag worden.

Wat betekent fietsen voor ons Anja? Dat is verstand op nul zetten (ja, dat kunnen ze bij De Spartaan goed, vooral na het fietsen op de après-bike) amuseren ‘het is mijn enige vorm van beweging’, de gezellige babbel, Anja zou het niet meer willen of kunnen missen. Nog maar eens komt de gouden raad van Jan Janssen boven: ‘Ontspanning is belangrijker dan inspanning’.

Het bestuur! Voorzitters: Dimitri, Marc Van Belle, Luc Dierickx en nu Marc Guns – Anja stond altijd aan hun zijde en heeft nu als enigste de langste staat van dienst van dienst binnen het bestuur. Na de fotoshoot nestelen we ons terug op het terras van het Koetshuys waar we verschillende Spartanen ontmoeten – die komen joggen. Anja overloopt de structuur van het bestuur. Net als het fietsen is het besturen ook anders geworden doordat de club structurele veranderingen heeft gekend. De Spartaan is nu een echte Wielertoeristenclub ‘In Motion’. Zij ziet de toekomst van onze club rooskleurig in als iedereen zich daar bewust van is. De Spartaan is een echte top wielertoeristenclub die we samen moeten ondersteunen, uitwerken en opbouwen. De Spartaan ligt haar na aan het hart en is voor het ogenblik haar enigste zorgenkindje.

Voorkeur voor fietsen? Dat speelt voor haar allemaal geen rol! ‘Ge moet toch zelf trappen;’ Daarom rijdt ze al 13 jaar met haar Ridley waar ze heel tevreden is – ‘Maar Papa, als ge dit toch moest lezen, niemand houdt u tegen, hé?’.

Voorbeelden: Tom Boonen omdat het een sociale kerel is (omdat het ne knappe gast is zeker?) Anja kijkt ook graag naar het veldrijden.

Wat heeft onze secretaris nog als goede raad voor De Spartanen? Veiligheid primeert! Draag een helm! Daarnaast blijven de kernpunten het sociale, het plezier: iedereen moet zich bij De Spartaan goed kunnen voelen bij de groep waarin hij of zij rijdt.

Een fris briesje waait door het Moretus bos, een frisse wind waait door De Spartaan, de inzet, de toewijding en de passie van Anja laten niemand onberoerd. Iedereen kent haar, babbelt met haar, belt haar, sms’t, facebookt, weet haar te strikken in het dorp. Anja Verhoeven het uithangbord van De Spartaan, de rots waar wij onze club op bouwen. Bij iemand als haar past een staande ovatie en een oorverdovend applaus. Anja in naam van alle Spartanen: Wij zijn blij dat wij jouw zorgenkindjes zijn. Hartelijk dan voor alles. (RS)

terug naar startpagina: klik hier